Kościół został wzniesiony na przełomie lat 70/80-tych XIX wieku. Kilka lat później w 1886/87 zostaje przebudowany po pożarze.

Jest to kościół orientowany, zbudowany z czerwonej cegły, na planie prostokąta z węższym pięciobocznym prezbiterium i kilkukondygnacyjną wieżą przyległą do nawy od frontu. Ściany zdobione lizenami, pomiędzy którymi wykonane są wysokie zamknięte łukiem okna. Naroża nawy zwieńczone są sterczynami. Nawa świątyni nakryta jest dachem dwuspadowym, prezbiterium pięciopałaciowym, a wieża ostrosłupowym z kułą i krzyżem na szczycie.

Zabytkowe wyposażenie świątyni to: empora z prospektem organowym, neogotycka chrzcielnica z cynową misą i inskrypcją, 12 ramienny świecznik korpusowy oraz krucyfiks w kruchcie. Kościół pierwotnie ewangelicki, w 1947 r. poświęcony jako kościół rzymsko-katolicki pw. Podwyższenia Krzyża