Spacerując po Łebie warto wiedzieć, że w XIII-XVI w. miasto znajdowało się ok. 2 km na północny-zachód od dzisiejszej Łeby. Wędrujące piaski z wydm mierzei, zasypujące pola uprawne, ulice i domy, oraz katastrofalne powodzie  skłoniły ówczesnych mieszkańców Łeby do porzucenia starego osiedla. Ostatni mieszkańcy Starej Łeby przenieśli się do nowego miasta w 1570 r., po kolejnym niszczącym ataku morza. Po średniowiecznej Łebie zachował się tylko fragment wynurzających się z piasku ruin kościoła św. Mikołaja.
Prawdziwy rozwój nowej Łeby rozpoczął się w 1869 r., gdy zbudowano szosę Łeba - Lębork. Natomiast jako miejscowość turystyczna pojawiła się na mapach dopiero na początku XX w. Urok Łeby jest szczególny, zatem nie należy się dziwić, że jej mieszkańcy w 1998 r. ogłosili miasto stolicą Księstwa Łebskiego. Na drodze prowadzącej do miasta postawili rogatki - sezonowe "przejście graniczne". Przybysze otrzymują specjalny, ostemplowany paszport, miłą pamiątkę po pobycie w Księstwie Łebskim.