Ten dom zdrojowy (kurhaus), o charakterze secesyjnego pałacyku oddano do użytku w 1907 roku po czterech latach budowy. Jego lokalizacja od początku niosła pewne ryzyko. Skarpa, na której stoi groziła obsunięciem i taki wypadek zdarzył się po silnym sztormie w 1914 roku. Jedynym ratunkiem była refulacja, czyli ręczne poszerzanie plaży a następnie posadzenie dużej ilości drzew, co uczyniono. Dzięki temu pałacyk nader okazale prezentuje się wśród zieleni. Po II Wojnie Światowej przez wiele lat był w gestii Funduszu Wczasów Pracowniczych. Spowodowało to znaczną dewastacje budynku i dopiero odkupienie go przez właściciela prywatnego pozwoliło na przywrócenie mu dawnej świetności. Popularnie mówi się o tym domu „Pałacyk Goeringa”, bo ponoć marszałek Rzeszy tu bywał. Rzeczywiście Goering był tam tylko raz w latach 30. XX w., ale raptem 30 minut, bo czymś urażony szybko odjechał. Jednak legenda jest nośna i dodaje smaczku pałacowi.(AniaiJurek)