Barokowy kościół św. Wojciecha (prezbiterium 1693-1695, korpus z wieżą 1702, 1778-1785). Plebania z 1817.

Po pożarze pierwszego drewnianego kościoła z XVI wieku, który jednego stulecia nie przetrwał przystąpiono do budowy nowego murowanego, z funduszy przez parafian zgromadzonych. Tą barokową świątynię, istniejącą do dziś, budowano etapami. W XVII wieku wybudowano trzynawowy kościół, prezbiterium rozbudowano pod koniec XVII wieku. Zachodnią fasadę ukończono w wieku XVIII budując w niej wieżę.

Dwukondygnacyjna wieża zbudowana jest na planie kwadratu o zaokrąglonych narożnikach. Hełm wieży stanowi cebulasta kopuła z wysmukłą latarnią. Wnętrze kościoła ma wystrój rokokowy. Ołtarz główny w górnej części, po środku gierowanego belkowania, prześwietla okrągły witraż z wizerunkiem patrona świątyni.

Podczas pierwszej wojny światowej Austriacy skonfiskowali zabytkowe dzwony oraz zdemolowali kościelne organy. Przywróconą do obecnego wyglądu świątynię czterokrotnie odwiedzał kardynał Karol Wojtyła.

Tuż obok kościoła w dawnych czasach znajdował się parafialny cmentarz, do dziś pozostały po nim historyczne ślady.