Pałac (XIX w.) z parkiem krajobrazowym i romantycznymi ruinami murów warownych, minaretem i grotą.

Historia Kościelca sięga X-XI w., kiedy wyodrębniło się tutaj duże centrum osadnicze i administracyjne. Już w połowie XII w. powstał kościół parafialny, który w przebudowanej formie zachował się do dzisiaj. W okresie średniowiecza istniała tutaj prawdopodobnie budowla w typie dworu obronnego, a od połowy XVII w. funkcjonowała rezydencja starościńska starostwa kolskiego. Oblicze dóbr kościelskich uległo zmianie, kiedy Gwalbert Cyprian von Kreutz otrzymał Kościelec wraz z przynależnymi dobrami jako wynagrodzenie za wieloletnią służbę w armii rosyjskiej. Ale dopiero jego syn Aleksander Henryk w 1889 r. przebudował rodową siedzibę nadając jej zróżnicowaną, ciekawą formę. W efekcie powstał jeden z najbardziej spektakularnych zespołów rezydencjonalnych końca XIX w. w Królestwie Polskim.

Na zespół rezydencjonalny składają się również przypałacowe budowle parkowe z meczetem i minaretem, sztucznymi ruinami zamku o ścianach wyłożonych tufem wulkanicznym, z podziemnymi tunelami i grotą, do której można było wpływać łodzią.

Po wybuchu pierwszej wojny światowej Kreutzowie wyjechali do Sankt Petersburga, a w 1918 r. majorat kościelecki przeszedł na własność skarbu państwa. W okresie międzywojennym znalazły tu siedzibę placówki oświatowe i upraw doświadczalnych rolnictwa, w czasie II wojny światowej mieściła się tu siedziba gestapo. Po wojnie budynek ulegał powolnej degradacji.

Od 2007 r. pałac wraz z parkiem został przekazany Zespołowi Szkół Plastycznych w Kole, przeprowadzono gruntowny remont i od września 2016 r. oddano szkołę do użytku.