Gotycki podominikański kościół św. Jakuba Starszego (ok. 1470, przebudowany w 1 poł. XVII w. w stylu barokowym, w XIX w. w duchu eklektyzmu). Jest to świątynia jednonawowa , z prostokątnie zamkniętym prezbiterium i dobudowaną kaplicą Różańcową. W kościele zastosowano sklepienie kolebkowe, prześwietlone lunetami. Dach kościoła dwuspadowy z sygnaturką. Ściany szczytowe zwieńczone trójkątnie ozdobione schodkowo umieszczonymi spływami w kształcie morskich fal. W ścianach tych znajdują się ostrołukowe wnęki.

Kaplica Różańcowa nakryta jest kopułą z latarnią. Naroża ścian szczytowych i pola międzyokienne nawy wzmocnione są gotyckimi przyporami. Dzwonnica wolno stojąca trzykondygnacyjna. W przyziemiu trzy arkady łukowato zamknięte służą jako brama wejściowa na dziedziniec kościoła. W części środkowej w trzech otwartych arkadach zawieszono dzwony . Całość zwieńczona jest kwadratową ścianą z trójkątnym daszkiem szerokości środkowych arkad, po bokach esowate spływy. Przedsionek wysunięty przed ścianę szczytową. Na filarach zaznaczono belkowanie z trójkątnym szczytem zawierającym dwie łukowato zamknięte nisze.

Wszystkie ołtarze wewnątrz nawy datuje się na XIX wiek. Najstarsze wyposażenie znajduje się w Kaplicy Różańcowej.