Żary są dziś liczącym prawie 40 tysięcy mieszkańców miastem powiatowym w województwie lubuskim. Miejscowość posiada długą liczącą ponad 1000 lat historię. Pierwsze wspominki o osadzie w tym miejscu pochodzą z czasów Bolesława Chrobrego. Wspomina Żary w swojej kronice Thietmar z Merseburga w 1007 r. Prawa miejskie na prawie magdeburskim osada położona przy trakcie solnym wiodącym z Wrocławia do Lipska otrzymała w 1260 r. Właśnie lokalizacja Żar była podstawą rozwoju miasta. Jej położenie na pograniczu regionów było także przyczynkiem przynależności do państwa Piastów śląskich, później królów czeskich, a w ostateczności saskich elektorów. Po kongresie wiedeńskim, który odbył się w latach 1814-1815 miasto stało się częścią Związku Niemieckiego, a od 1871 Rzeszy Niemieckiej. Na przestrzeni wieków miasto było prywatną własnością możnych niemieckich rodów Devinów, Bibersteinów i Promnitzów.

Promnitzowie władali Żarami od czasu nabycia tych dóbr w połowie XVI wieku przez biskupa wrocławskiego Baltazara von Promnitza. Promnitzowie do początków XVIII wieku rezydowali w zamku wzniesionym przez poprzednich właścicieli miasta. W 1710 r. ówczesny pan na Żarach Erdmann II von Promnitz zdecydował się na budowę nowej rodowej rezydencji. Na jej miejsce wybrano teren położony na wschód od starego zamku. Pałac budowano w latach 1710-1728 wykorzystując jako bazę mury zabudowań podzamcza. Nowy, imponujący budynek wchłonął m.in. zamkową kaplicę. Projekt pałacu przypisuje się architektowi i budowniczemu Baarowi, z którym być może współpracowali działający w wówczas w Żarach architekci Simonetti i Spanninger. Wystrój rezydencji zapewnili najlepsi na tym terenie sztukatorzy i rzeźbiarze. Ich dzieło było jednym z najwspanialszych założeń rezydencjalnych XVIII-wiecznego Dolnego Śląska. Promnitzowie panowali w Żarach do 1765 r., do czasu przejęcia miasta i ich dóbr przez elektorów saskich.

Od 1815 r. żarski kompleks należał do Związku Niemieckiego. Nowi właściciele w okazałej rezydencji umieścili siedzibę władz miejskich oraz więzienie, które zajmowało także sąsiedni zamek. Dokonano wówczas adaptacji pomieszczeń do nowych celów. W czasie II wojny światowej pałac uległ poważnym zniszczeniom. Częściowo wyremontowany po 1945 r. służył żarskiemu starostwu. Pozostała część ulegała stopniowej degradacji. W latach 60-tych przeprowadzono prace zabezpieczające. Od pewnego czasu pałac jest prywatną własnością, jednak prace nad jego odbudową, wymagające wielkich nakładów, postępują w bardzo wolnym tempie. Niemniej pozostaje mieć nadzieję, że kompleks zamkowo-pałacowy znów będzie zdobił centrum tego ciekawego miasta.