Kołobrzeg od najwcześniejszych czasów był bardzo ważnym strategicznie miejscem. Walki o to miasto toczył Bolesław I Chrobry, który założył w mieście biskupstwo. Pomorzanie bardzo cenili sobie niezależność tak, że Bolesław III Krzywousty ponownie zajął Kołobrzeg i całe pomorze zachodnie.

Średniowieczny Kołobrzeg był otoczony murami miejskimi. Linię tych murów wyznaczają dzisiaj kilkunastopiętrowe bloki wokół rynku. Po lokacji miasta bliżej morza i zasiedleniu go przez kolonistów niemieckich, a także przez silne separatystyczne dążenia pomorza zachodniego i rozbicie dzielnicowe, cały region odłączył się od Polski. W 1653 miasto przejęli brandenburczycy, którzy natychmiast zamienili je w twierdzę. W roku 1761 podczas wojny siedmioletniej miasto zajęli Rosjanie. W roku 1807 Twierdzę Kołobrzeg bezskutecznie oblegali Francuzi.

Kołobrzeg był jednym z nielicznych miast państwa pruskiego, które oparły się Napoleonowi. Kolejny, najbardziej tragiczny, czas wojny przypada na II wojnę światową. Dobrze umocniony Kołobrzeg długo się bronił i w wyniku tej obrony został w ogromnej większości zniszczony. Trasa zawiera dwa pomniki poświęcone żołnierzom walczącym o zdobycie Kołobrzegu.