Miasto położone nad Kanałem Kościańskim, na północnej krawędzi Wysoczyzny Leszczyńskiej, na wysokości 80 m n.p.m. Już w XII wieku istniał gród na wyspie otoczonej bagnistymi rozlewiskami Obry. Od 1332 roku Kościan stanowił własność królewską. Prawa miejskie odnowione w roku 1400 przez Władysława Jagiełłę. W XV wieku miasto stanowiło jeden z głównych ośrodków polskiego sukiennictwa. W okresie potopu szwedzkiego w 1655 roku Kościan został zajęty przez wojska szwedzkie. Przed zaborem pruskim dobrze rozwijało się rzemiosło. W czasie powstania wielkopolskiego 1918/1919 powstańcy z Kościana walczyli pod Wolsztynem, Kopanicą i Osieczną. W okresie międzywojennym miasto stanowiło silny ośrodek rolniczy. W okresie II wojny światowej wielu mieszkańców było więźniami Fortu VII w Poznaniu i innych obozów zagłady. Wyzwolone zostało 27 stycznia 1945 roku przez 9. Korpus Pancerny i 7. Korpus Kawalerii Gwardii, wchodzące w skład 33 armii, działające w ramach I Frontu Białoruskiego. Miasto posiada wiele zabytków, do których należą m.in. gotycki kościół farny, ratusz, kamieniczki w Rynku, zabytkowe domy przy ul. Szewskiej, barokowa kaplica z XVII w., późnogotycki kościół. Warto odwiedzić dwa cmentarze z ciekawymi nagrobkami i pomnikami.