Włodzimierz Rukóyżo, (30 października 1912 w Warszawie - 18 lutego 1971 we Wrocławiu) absolwent Gimnazjum im. S. Staszica w Warszawie, student Politechniki w Charlottenburgu i Wydziału Budowy Maszyn PG, wiceprezes Gdańskiego Koła Międzykorporacyjnego 1938, podczas okupacji pracował jako technik w Zakładach Elektrotechnicznych “Elektroautomat” w Warszawie, a później jako kierownik robót instalacyjnych w Biurze Technicznym “Józef Kamler i Syn” w Warszawie, uczestnik Powstania Warszawskiego w oddziałach ratowniczych, po wojnie ukończył studia (mgr inż.) PWr., do 1948 pracował jako kierownik w filii “Biura Instalacyjnych Urządzeń Zdrowotnych M. Sobala” w Warszawie, później w biurach projektów, projektował ważne obiekty przemysłowe, m.in. Hutę Miedzi “Konrad”, Hutę “Bolesław” k. Olkusza, Wytwórnię Sprzętu Komunikacyjnego we Wrocławiu, Dolmel, PaFaWag, Polar we Wrocławiu, od 1954 pracował także dydaktycznie na Wydziale Inżynierii Sanitarnej PWr., wieloletni pracownik zespołu Rzeczoznawstwa Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych.

Hołd oddało 0 osób