Stefan Długołęcki (ur. 27 lipca 1906 r. w Montrealu, zamordowany 14 grudnia 1948 w więzieniu mokotowskim w Warszawie) – podpułkownik Wojska Polskiego. W kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w szeregach macierzystego 32 Pułku Piechoty między innymi w obronie Modlina. Po poddaniu twierdzy znalazł się w obozie jenieckim II C Woldenberg w Dobiegniewie. Wiosną 1945 roku powrócił do Polski. We wrześniu tego roku powołany do wojska, zatrudniony w MON, przed aresztowaniem szef II Wydziału Budowlanego. Aresztowany 14 lutego 1948 roku razem z Jerzym Brońskim, Janem Czeredysem i Feliksem Stroińskim, i oskarżony o współudział w stworzeniu "monopolu prywatnych firm na dostawy do wojska". 3 listopada 1948 roku NSW w Warszawie skazał go wraz ze współpodsądnymi w tzw. sprawie kwatermistrzowskiej na karę śmierci. Stracony 14 grudnia 1948 roku. Dokładne miejsce pochówku jest nieznane. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze "na Łączce".

Hołd oddało 2 osób