Kazimierz Bogumił Gąsiorowski, ps. "Edyta" (ur. w 1903, zamordowany 1952 w więzieniu mokotowskim w Warszawie) – podpułkownik, szef wywiadu politycznego Delegatury Rządu RP na m.st. Warszawę. Uczestniczył w walkach we wrześniu 1939 roku. W 1940 roku rozpoczął działalność w konspiracji. W ZWZ był organizatorem i dowódcą brygady wywiadowczej w Okręgu Warszawa-miasto ZWZ - Okręg Warszawa AK. We wrześniu 1943 roku został mianowany szefem kontrwywiadu politycznego Delegatury Rządu RP na m.st. Warszawę. W 1944 roku został oddelegowany do Komendy Głównej i awansowany do stopnia ppłk. Brał udział w powstaniu warszawskim, w czasie którego dowodził oddziałem i został dwukrotnie ranny. Po upadku powstania został internowany w oflagu II C Woldenberg. Po wyzwoleniu w lutym 1945 roku powrócił do Polski i zamieszkał w Krakowie. Po ujawnieniu się 17 grudnia 1949 roku został aresztowany. Kazimierz Gąsiorowski skazany został na karę dożywotniego więzienia 6 października 1951 roku. Został zamordowany 12 lutego 1952 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie. Dokładne miejsce pochówku jest nieznane. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze "na Łączce". Zrehabilitowany w 1957.

Hołd oddało 16 osób