Franciszek Henryk Siła-Nowicki (ur. 29 stycznia 1864 w Krakowie, zm. 3 września 1935 w Zawoi) – poeta polski okresu Młodej Polski, taternik, działacz socjaldemokratyczny i socjalistyczny, projektodawca Orlej Perci. Syn Maksymiliana Nowickiego, zoologa i pioniera ochrony przyrody w Polsce oraz Antoniny Kasparek, siostry Franciszka Kasparka, prawnika, rektora UJ. Za czasów studenckich współredaktor (wraz z m.in. Kazimierzem Tetmajerem, Andrzejem Niemojewskim i Arturem Górskim) socjalizującego czasopisma „Ognisko”, po latach współzałożyciel Polskiej Partii Socjalistyczno-Demokratycznej, od 1894 roku nauczyciel gimnazjalny. 5 lutego 1901 przedstawił Towarzystwu Tatrzańskiemu projekt utworzenia Orlej Perci, zrealizowany częściowo w latach 1903-1907. Od 1924 roku na emeryturze, w 1934 został członkiem honorowym Związku Zawodowego Literatów Polskich. Publikował wiersze i opowiadania, w 1891 roku wydał swój jedyny tomik – Poezje, składający się z dwóch części: „Tatry” oraz „Pieśni czasu”. Przekładał również z niemieckiego (m.in. Hermana i Dorotę Goethego). W 1901 zaproponował zbudowanie Orlej Perci. W 1902 r. wszedł na bezimienną wówczas przełęcz w masywie Buczynowych Turni, nazwaną potem Przełęczą Nowickiego.

Hołd oddało 4 osób