Piotr Izydor Ignut (ur. 27 kwietnia 1907 w Brześciu, zm. 30 października 1953 we Wrocławiu) – lotnik obserwator, kapitan Wojska Polskiego. Ukończył Szkołę Lotniczą w Grudziądzu, od 1927 kontynuował naukę w Oficerskiej Szkole Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył w 1929. W 1929 został mianowany podporucznikiem obserwatorem i wcielony do 2 Pułku Lotniczego w Krakowie, gdzie latał w 22 Eskadrze Liniowej. W 1930 uległ ciężkiemu wypadkowi podczas kursu pilotażu. W 1932 rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1936. Wtedy też został oficerem technicznym przy 21 Eskadrze Technicznej w Krakowie. Równocześnie współpracował z Instytutem Techniki Lotnictwa, gdzie zdobywał zawód radionawigatora. W tym samym roku zdobył w Aeroklubie Warszawskim licencję pilota turystycznego. We wrześniu 1939 został zmobilizowany do Lotniczego Batalionu Szturmowego i brał udział w obronie Warszawy.

Hołd oddało 7 osób