Stanisław Strugarek (1911-1965) – pisarz, redaktor i aktor radiowy. Po ukończeniu poznańskiego seminarium nauczycielskiego rozpoczął pracę pedagogiczną. Podjął studia pedagogiczne na uniwersytecie, zapisał się do Studium Dramatycznego przy Teatrze Polskim. Rozpoczął współpracę z rozgłośnią poznańską. Został też redaktorem czasopisma pedagogicznego "Siewca". Brał udział w kampanii wrześniowej, okres wojny spędził w niewoli w oflagu Woldenberg. Po wyzwoleniu został kierownikiem Oddziału Kultury i Sztuki w poznańskim Zarządzie Miejskim, w latach 1945–1946 był redaktorem naczelnym "Kroniki Miasta Poznania. W 1948 podjął pracę w Polskim Radiu w Poznaniu, prowadząc kolejno audycje wiejskie, regionalne i estradowe. Jako "Wuja Ceśku" był miłośnikiem i propagatorem gwary poznańskiej, nagrywał muzykę ludową, prowadził audycje o różnorodnym charakterze. Napisał kilka powieści młodzieżowych, sztuki przeznaczone dla teatrów lalkowych, opracowania o tematyce, słuchowiska i felietony. Za całokształt działalności radiowej otrzymał Nagrodę Miasta Poznania i Odznakę Honorową Miasta Szamotuł za popularyzację kultury ludowej. Należał do wojewódzkiego zarządu TRZZ w Poznaniu, zarządu Oddziału Poznańskiego ZLP i był wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. Na kamienicy, w której mieszkał przy ul. Lodowej 3 na Łazarzu, 1 czerwca 2003 odsłonięto tablicę pamiątkową. Od tego czasu Komitet Organizacyjny Dni Łazarza przyznaje doroczną nagrodę im. Stanisława Strugarka za popularyzację gwary poznańskiej. Jego nazwiskiem nazwano ulicę na os. Bolesława Śmiałego na Piątkowie. Przy Towarzystwie Miłośników Miasta Poznania od 1984 r. działał klub noszący imię Stanisława Strugarka.

Hołd oddało 4 osób