W Bierutowie dostrzegamy ślad historii miasta w postaci trwałej ruiny kościoła Trójcy Świętej. Tą ewangelicką świątynię wzniesiono z inicjatywy miejskiego rajcy Ernesta Karnickiego, który u księcia Wacława Podiebrada wyprosił zgodę na jej wzniesienie oraz wsparcie finansowe na budowę.

Murowany z cegieł kościół wybudowano na planie równoramiennego krzyża jako świątynię orientowaną, w stylu gotyckim, pomimo tego, że powstał dopiero w XVII wieku. Poświęcenia kościoła dokonano w roku 1631. Na starych fotografiach widoczne jest pokrycie naw kościoła dwuspadowymi dachami z niewielką wieżyczką na przecięciu naw. Na zachowanym zdjęciu z roku 1931 widać prezbiterium kościoła. Po stronie epistoły zamontowana była ambona, której kosz i balustradę schodów zdobiły malowidła. Nad amboną zamontowany był sześciokątny baldachim. Przeciwległe ściany prezbiterium zdobiły duże obrazy świętych (niestety ze zdjęcia nie możliwe do odczytania, których świętych przedstawiały).

Ołtarz główny stanowił tryptyk w późnorenesansowym obramieniu. W predelli mało czytelny obraz wielopostaciowy, możliwe że przedstawiał scenę Ostatniej Wieczerzy. Obraz główny przedstawiał scenę Ukrzyżowania. Boczne skrzydła tryptyku zawierały po dwa obrazy, na których przedstawiono: Pokłon Pasterzy, Chrystusa w Ogrójcu, Wniebowstąpienie i Zesłanie Ducha Świętego. Naczółek ołtarza stanowił nieczytelny prostokątny obraz a nad nim tablica inskrypcyjna. Całość wieńczyły herby ujęte w tondach.

Przy kościele znajdował się ewangelicki cmentarz, na miejscu którego powstał zieleniec z krzyżem i tablicą pamiątkową. Ciekawostkę kościoła stanowi wysoki komin z przyległą przybudówką. Możliwe, że był to system ogrzewania świątyni, chociaż wielu twierdzi, że była tu spalarnia zwłok (krematorium). Kościół uległ zniszczeniu w roku 1945.