Kościół Trójcy Świętej (XVI/XVII w., odbudowany 1723, rozbudowany XIX w.) Na miejscu rozebranego kościoła, w latach 1595-1607 został zbudowany nowy. Fundatorem tego kościoła był ówczesny właściciel dóbr żmigrodzkich Adam von Schaffgotsch. Niestety w 1702 r. świątynię zniszczył pożar. Kościół odbudowany został w 1723 r. W następnych latach kilkakrotnie był przebudowywany i rozbudowywany, między innymi o neogotyckie prezbiterium.

W wyposażeniu kościoła na uwagę zasługuje: neogotycki ołtarz główny, barokowy ołtarz boczny pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy z 1704 r. z figurą św. Huberta, neogotycki ołtarz boczny z 1802 r z obrazem przedstawiającym św. Jana Nepomucena adorującego Madonnę oraz barokowa kaplica grobowa rodziny Hatzfeldt z ok. 1730. Całość wyposażenia uzupełniają obrazy i figury świętych z XVI i XVIII w. w tym między innymi św. Jana Nepomucena czy św. Floriana. Nad wejściem do kościoła umieszczony został herb fundatora Schaffgotscha.