Pałac biskupów kujawskich, barokowy (1768-1773), wzniesiony z wykorzystaniem murów budowli (pocz. XVII w., odbudowywany po 1918 i po 1945). Projektantem zespołu pałacowego w Wolborzu jest Franciszek Placidi, architekt włoski. Tę letnią rezydencję biskupów kujawskich wzniesiono z inicjatywy biskupa Antoniego Ostrowskiego.

Zespół składa się z pałacu głównego oraz dwóch oficyn, a także pomieszczeń gospodarczych i kordegardy. Przed pałacem znajduje się obszerny, paradny dziedziniec, a całość otacza duży park.

Biskupi użytkowali pałac do roku 1818, czyli do czasu, gdy przejęła go Komisja Rządowa Wojny Królestwa Polskiego. Przeznaczono go na siedzibę inwalidów wojennych (w roku 1834), a później miały w nim siedzibę koszary wojskowe. W okresie międzywojennym zdewastowany i częściowo spalony podczas pierwszej wojny pałac odbudowano. W roku 1937 umieszczono w nim junackie hufce pracy, a podczas drugiej wojny zajęli go Niemcy. Aktualnie mieści się w nim Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa.

Na dziedzińcu stoi odsłonięty w roku 1960 Pomnik Grunwaldzki upamiętniający 550 rocznicę wymarszu z Wolborza wojsk Jagiełły na Bitwę pod Grunwaldem.