Wczesnobarokowy kościół parafialny (1640-59) z kryptą grobową Czarnieckich. Ślady dworu Stefana Czarnieckiego. Założenie Czarncy datowane jest na XI wiek. Wiadomo również, że w roku 1184 wybudowany został tu drewniany kościół pw. św. Floriana - jako jeden z pierwszych dla niedawno sprowadzonych do Polski relikwii Świętego. W latach 1640-59, w swojej rodzinnej miejscowości Stefan Czarniecki (późniejszy hetman) ufundował barokowy kościół pw. Wniebowzięcia NMP i św. Floriana, konsekracji dokonał osobiście prymas Polski Mikołaj Prażmowski. Nad wejściem do kościoła znajduje się tablica informująca o tych wydarzeniach.

Fasadę kościoła zdobią pilastry oraz dwie nisze po bokach portalu, zawierające figury świętych Stanisława i Floriana. Tą dwukondygnacjową fasadę wieńczy trójkątny naczółek z bocznymi spływami w kształcie wolut i sterczynami na krańcach. Nad nawą znajduje się kwadratowa wieża podzielona gzymsem na dwie kondygnacje, jej górną część zdobią narożne woluty. Wieżę nakrywa namiotowy hełm. Prezbiterium zamknięte jest apsydą i nakryte półkopułą z latarnią. Kościół jest budowlą jednonawową, w bocznej kaplicy znajdują się pamiątki po hetmanie.

 W roku 1956 pożar znacznie uszkodził świątynię zniszczeniu uległy: barokowy ołtarz główny, organy i dach. Z tych zniszczeń kościół został odbudowany staraniem proboszcza ks. Jana Strzeleckiego. Świątynia ta jest miejscem spoczynku hetmana Stefana Czarnieckiego.