Wąsosz otrzymał prawa miejskie w 1290 r. Miasto lokowano na prawie magdeburskim z nadania księcia głogowskiego Henryka III. Miasto rozwijało się przy zamku książęcym pomiędzy rzekami Orla i Barycz, które stanowiły naturalne zabezpieczenie obronne.

Głównym elementem miasta poza założeniem zamkowym był prostokątny rynek. Wokół niego skupiała się najważniesza zabudowa, początkowo drewniana, zastąpiona po jej spaleniu przez wojska austriackie w 1759 r. domami murowanymi. Wówczas powstały otaczające rynek kamieniczki w stylu późnobarokowym i klasycystycznym. W większości piętrowe budynki o zróżnicowanych fasadach nadawały klimat miastu. Pośrodku placu znajdował się klasycystyczny ratusz.

Walki o miasto w początkach 1945 r. skończyły się znacznymi zniszczeniami. Przestało wówczas istnieć wiele kamieniczek. W gruzach legł również wąsoski ratusz. Zniszczoną zabudowę zastąpiła nieciekawa socjalistyczna architektura. Szczęśliwie ocalałe fragmenty dawnego miasta restaurowane od 1990 r. stanowią dziś jedną z jego atrakcji.