Barokowy zamek (XVIII w.), trzyskrzydłowy. Barokowy zamek, dziś siedziba sądu w Rybniku, wznosi się w miejscu, w którym w początkach XIII wieku wznosił się klasztor sióstr Norbetanek i kościół pw. św. Salwatora. W 1223 roku klasztor został przeniesiony do Czarnowąsów (dzisiejsze Opolskie-tzw. Śląsk Środkowy). Pod koniec XIII wieku w tym miejscu wybudowano o konstrukcji głównie drewnianej zamek.

Do 1336 roku, Rybnik znajdował się pod władzą książąt piastowskich, opolsko-raciborskich, a potem w latach 1521-32. W 1788 roku, hrabia Antoni Wengierski sprzedał Rybnik królowi Prus, Fryderykowi Wilhelmowi II. Nowy pałac (zamek, w innym znaczeniu, bez standardowych murów obronnych), murowany, dwupiętrowy, z wieżą, wzniesiono pod koniec XVII wieku. Zatem można by ostrożnie przypuszczać, iż nowy budynek „zamkowy” wzniesiono na pierwotnych fundamentach poprzedniego zamku, jeszcze wtedy o konstrukcji drewnianej, pod koniec XVII wieku. W połowie XVIII wieku wieżę rozebrano. W latach 1776-78 dobudowano obecne skrzydła boczne z arkadami na piętrze.

W 1778 roku nastąpiła przebudowa obiektu, a rok później została wyburzona środkowa część budowli, pochodząca z XVII wieku; w jej miejsce wybudowano nowy korpus według projektu architekta Franciszka Ilgnera. W latach 1904-07 w „zamku” (pałacu) przeprowadzono gruntowne prace renowacyjne. Ogólnie opisując dzisiejszą bryłę tej budowli, jest to budowla (jak określają historycy, czy historycy sztuki) w stylu późnobarokowo-klasycystycznym, powstała na planie podkowy. Korpus posiada dwa piętra, a prostopadłe do niego dwa boczne skrzydła-jedno piętro. W chwili obecnej (2011 r.), przeprowadzane są nadal prace remontowe, co jest dowodem, iż pomysłodawcy i architekci budynku „mogą spać spokojnie, gdziekolwiek teraz są......”