Kościół zbudowano w XVII w. w miejsce poprzedniego, istniejącego od 1326 r. Ponieważ nie mieścił okolicznych parafian powiększony przez wydłużenie nawy w XVIII w. Jest kościołem orientowanym, czyli prezbiterium zwrócone ku wschodowi. Ma konstrukcję zrębową, do której dobudowana jest wieża słupowa. Świątynię otaczają soboty.

Wyposażenie głównie barokowe, ława kolatorska z XVIII w. W jednym ze wschodnich okien prezbiterium jest kopia gotyckiego witraża ze sceną Ukrzyżowania. Ołtarz główny z XVIII w. zdobiony bogatą polichromową snycerką z wizerunkiem papieża św. Klemensa przysłanianym XIX-wiecznym obrazem Madonny. W ołtarzu bocznym XVIII-wieczny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Jest to największa drewniana świątynia na ziemi pszczyńskiej.