Romański kościół powstały w 2 ćw. XIII w. przebudowano w XVI i XVIII w. Podwyższono wówczas absydę, dodano przypory, dobudowano wieżę i kaplicę, wymurowano nowe sklepienia oraz przekuto okna. Odbudowany po pożarze w 1848 r. i wielokrotnie remontowany kościół jest jednonawowy, z wyodrębnionym prezbiterium zamkniętym półkolista absydą. Do prezbiterium przylegają zakrystia i kaplica, a od zachodniej strony wznosi się wieża.

Wewnątrz kościoła zobaczyć można bogate, głównie barokowe wyposażenie, m.in. trzy polichromowane drewniane ołtarze z 1 poł. XVIII w, drewnianą polichromowaną ambonę i kamienną chrzcielnicę z drewnianą pokrywą oraz polichromowane figury i obrazy olejne z XVIII i XIX w. Do niedawna znajdowała się tu także gotycka drewniana figura Madonny z Dzieciątkiem z XV w., obecnie przeniesiona do Muzeum Archidiecezjalnego w Legnicy. Na ścianach świątyni zachowały się kamienne epitafia i renesansowe nagrobki.