Przypuszcza się, że nazwa wsi ma związek z jerozolimskim Grobem Pańskim. Jego opiekunami byli rycerze z Zakonu Świętego Jana Chrzciciela Szpitala Jerozolimskiego, znani szerzej jako joannici. Przynajmniej od 1183 r. w ich posiadaniu znajdowały się Grobniki. W miarę postępującej kolonizacji i zagospodarowywania dóbr doszło do ustanowienia tutaj jednostki administrującej, określanej u joannitów mianem komandorii. Zakonnicy byli panami na Grobnikach aż do kasaty zgromadzeń zakonnych w Prusach, zarządzonej w 1810 r. Po ich kilkusetletniej obecności pozostał zespół budynków dawnej komandorii. Dziś nawet wprawne oko znawcy architektury może nie dostrzec cech renesansowej architektury obronnej w budynku górującym ponad dolinką rzeki Psiny (Cyny).

Zamek wzniesiony ok. 1559 r. był poddawany przebudowom, które zatarły jego pierwotny charakter. Obecnie mieści się w nim wiejski dom kultury, a o zakonnej przeszłości przypomina umieszczony nad wejściem kartusz herbowy z krzyżami maltańskimi - symbolem joannitów. Podobne krzyże zobaczymy na dachach stojącego nieopodal kościoła p.w. Ścięcia św. Jana Chrzciciela. Ta atrakcja to również XVI-wieczny zabytek pojoannicki.