Parafia w Kochanówce powstała na przełomie XIV i XV wieku tuż po zorganizowaniu wsi, zakłada się iż w tym samym okresie wybudowano pierwszy kościół. Nie ma dokładnych informacji o pierwotnej budowli ale nadmienia się że w 1565 r. była ona bliska ruinie, po czym wyremontowano ją i konsekrowano w 1580 r. Szafarzem ceremonii był wówczas Marcin Kromer, ofiarowując kościół ku czci Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Wawrzyńca.

Niestety kilka lat po tym fakcie bo w roku 1606 świątynia ponownie uległa zniszczeniu, tym razem na skutek pożaru. Po odbudowaniu w 1608 r. ponownego poświęcenia dokonał biskup Szymon Rudnicki, ale zachował jedynie patronat świętego Wawrzyńca. W 1909 r. w związku ze złym stanem technicznym kościół został rozebrany, po czym natychmiast rozpoczęto budowę nowego. Wszystkie prace nad nim ukończono w 1918 r., i po ostatecznym wyposażeniu w 1925 r. konsekrował go biskup Augustyn Bludau.

Nowej świątyni nadano styl neogotycki, budowlę wzniesiono z czerwonej cegły i pozostawiono nieotynkowaną. Jest to tzw. pseudo bazylika bowiem nawa główna wyższa od bocznych, ale nie posiada własnego oświetlenia.

W jej wnętrzu znalazły się liczne elementy starego osprzętu, przede wszystkim jest to ołtarz główny pochodzący z 1660 r. z obrazem św. Wawrzyńca oraz ołtarze boczne z 1700 r. Godna uwagi jest także neogotycka chrzcielnica z barokową pokrywą i figurą św. Jana Chrzciciela, oraz szereg cennych zabytków sztuko złotniczej. Wokół kościoła w szczątkowej formie zachował się dawny cmentarz z nagrobkiem rodziców biskupa Augustyna Bludau, nową parafialną nekropolię założono na południowym skraju wsi w połowie XIX w.

W roku 1997 kościół św. Wawrzyńca w Kochanówce wpisany został do rejestru zabytków.