Mimo iż Srokowo otrzymało swoją lokację 27 sierpnia 1405 r. z rąk samego Wielkiego Mistrza Konrada Jungingena, to jednak niektóre źródła podają rok 1387 jako datę powstania miasta. Miejsce to szczęśliwie uniknęło zniszczeń wojennych w XV i XVI w, jednak nie oparło się najazdowi Tatarów w 1577 r. oraz zarazie, która wyludniła miasto w 1709 r. W następnych wiekach Srokowo było też pustoszone przez liczne pożary.

Istniejący do dzisiaj kościół wybudowano w 1409 r., jako jednonawowa świątynię na rzucie kwadratu i wieżą od zachodu. Historia tego kościoła splata się ściśle z historią Srokowa, dlatego też wiek XVI-XVIII to czas renowacji wymuszonych licznymi pożarami i czasami wojen. Nie bez znaczenia był również czas reformacji, który sprawił iż tereny te przyjęły luteranizm i co za tym idzie okres ten spowodował zmianę świątyni katolickiej w zbór protestancki, stan ten trwał do 1945 r.

Z ciekawszych elementów wystroju kościoła z pewnością jest ołtarz główny z 1824 r. wykonany przez Wilhelma Biereichela z Reszla, natomiast niewątpliwą ozdobą tego ołtarza jest drewniana figurka Pięknej Madonny z pierwszych lat XV w. Godne uwagi są również organy wykonane w 1769 r. przez jednego ze słynniejszych twórców tego instrumentu w Prusach Wschodnich – Jana Preuss z Królewca.

W 1937 r. mieszkający w Srokowie katolicy wybudowali dla siebie niewielką kaplicę poświeconą opiece Wszystkich Świętych, jednakże już kilka lat później, w 1945 r. przewrotność zmian dziejowych spowodowała iż kaplica ta stała się miejscem spotkań społeczności ewangelickiej a ich świątynia stała się ponownie obiektem katolickim.

W 1962 r. nastąpiło uroczyste erygowanie parafii rzymskokatolickiej pod wezwaniem Świętego Krzyża.