Parafię w miejscowości gminnej Płoniawy-Bramura erygował w roku 1377 biskup płocki Dobiesław Sówka z Gulczewa. W 1459 r. Dziersław II przeniósł siedzibę parafii do odległego o ok. 4 km Podosia. W 1828 r. siedziba parafii wróciła do Płoniaw w wyniku starań ówczesnego właściciela wsi, sędziego Sądu Najwyższego - Józefa Młodzianowskiego. W tymże roku miały także miejsce: zmiana wezwania parafii, której nowym patronem stał się święty Stanisław biskup i męczennik (pierwotnie pod wezwaniem: Świętej Trójcy, świętej Doroty i świętego Mikołaja); konsekracja - po zakończeniu kilkuletniej budowy i uposażania - nowego (obecnego), murowanego kościoła oraz przeniesienie cmentarza grzebalnego do dzisiejszej lokalizacji.

Warto tu wspomnieć, iż ród Młodzianowskich był właścicielem wsi przez 500 lat (wzmianka z 1477 r. o Janie z Młodzianowa herbu Dąbrowa; 1876 - sprzedaż majątku przez Młodzianowskich Aleksandrowi Szyllingowi). Fundatorem pierwszej drewnianej świątyni, której budowę ukończono w 1376 r., był ówczesny właściciel dóbr, podkomorzy zakroczymski - Junosza z Zaborowa. O drugiej świątyni, również drewnianej wiadomo, iż istniała do 1720 r., kiedy to Aleksander Młodzianowski wzniósł trzeci kościół także drewniany, który został rozebrany w roku 1846.

Z zapisków wynika, iż po 80 latach swojej egzystencji, tj. na początku XIX stulecia był zrujnowany i otoczony cmentarzem grzebalnym. Jako ciekawostkę podam, iż w tymże właśnie roku 1846 została wystawiona jedna z najstarszych (datowanych) kapliczek powiatu makowskiego, znajdująca się na cmentarzu parafialnym w Płoniawach-Bramurze, murowana kapliczka latarnia z drewnianą, ludową figurką Chrystusa Frasobliwego.

Konsekrowany w 1828 r. klasycystyczny kościół parafialny w miejscowości gminnej Płoniawy-Bramura p.w. Przemienienia Pańskiego, to jednonawowa świątynia orientowana, wymurowana z cegły i otynkowana, z prostokątną nawą i węższym prezbiterium oraz przylegającymi do niego dobudówkami: od wschodu - zakrystią, od zachodu - magazynkiem. Ściany zewnętrzne budowli poziomo boniowane z gzymsem kordonowym w połowie ich wysokości. W fasadzie zwieńczony tympanonem ryzalit z wgłębnym arkadowym portykiem flankowanym parą kolumn toskańskich. Wejście zamknięte półkoliście, nad nim półkoliste okno. Kościół nakryty dwuspadowym dachem pokrytym dachówką, na którego kalenicy - przy prezbiterium - czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę zwieńczona kulą z krzyżem.

Z pierwotnego kształtu do aktualnego rozbudowany w roku 1876; zniszczony podczas I wojny światowej, odbudowany po jej zakończeniu. Przy kościele wybudowana między 1830 r. a 1850 r. czworoboczna (wymurowana także z cegły i otynkowana) dzwonnica. Nakryta dachem namiotowym pokrytym blachą i zwieńczona krzyżem. W górnej strefie każdej ze ścian półkoliście zamknięte przeźrocza. Usytuowany w granicach powiatu makowskiego kościół w miejscowości gminnej Płoniawy-Bramura, od czasu powstania parafii znajdował się w diecezji płockiej. Bullą "Totus Tuus Poloniae Populus" papieża Jana Pawła II z dnia 25 marca 1992 r., został przeniesiony do utworzonej wówczas diecezji łomżyńskiej.