Wzniesiony w 1789 r. wg projektu architekta Hilarego Szpilowskiego dla Józefa Dembowskiego, chorążego ziemi zawkrzeńskiej. Od 1807 r. stanowił własność jego córki Elenonory oraz jej męża Bonawentury Zielińskiego. Od 1844 r. w posiadaniu: Karskich, Dzierżanowskich, Cybulskich, Piwnickich i Piechowskich. W latach 1945-55 szkoła, a potem magazyn. Od 1967 r. własność ZUS-u. W latach 90-tych, zakupiony (silnie zdewastowany) przez prywatnych właścicieli, którzy przeprowadzili generalny remont. Przebudowany 1870-80 oraz 1902 (spłycenie portyku zachodniego, zmiana rozmieszczenia i wielkości otworów okiennych w elewacjach, wprowadzenie ścian działowych, usunięcie wystroju i malowideł wnętrz).

Pałac w stylu klasycystyczno-romantycznym. Piętrowy, na planie nieregularnym, złożony z dwóch różnej wielkości prostokątnych skrzydeł. Przy skrzydle zachodnim ryzalit z narożną piętrową loggią. Loggia również w tylnej elewacji skrzydła wschodniego. Układ wnętrz nieregularny. Pomieszczenia różnej wielkości, kilka o ściętych lub zaokrąglonych narożach. Na pierwszym piętrze sala balowa na planie owalu z 12 parami półkolumn jońskich, płaskim stropem i piaskowcowym kominkiem ozdobionym motywem kaneli i rozetą. Wokół pałacu resztki parku krajobrazowego, założonego w I połowie XIX w., ujętego zakolem Łydyni, mocno przetrzebionego z okazami grabów, lip i kasztanów, szpalerem świerkowym oraz dojazdową aleją grabowo-lipową.