Nowy Lubliniec został założony w 1569 roku przez Jerzego Jazłowieckiego, hetmana wielkiego koronnego. Z jego inicjatywy powstała w roku 1571 pierwsza, drewniana cerkiew pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, której dokument erekcyjny został zatwierdzony 2 marca 1615 roku przez króla Zygmunta III Wazę. Cerkiew została spalona przez Tatarów w roku 1672 a kolejną ufundował świaszczennik Jan Skoteński w 1676 roku. Odnowiono w 1770,w trakcie XIX wieku wielokrotnie remontowana i rozbudowywana. Spłonęła w 1915 roku po uderzeniu przez pocisk artyleryjski.

W tym czasie obok niej stała już nowa, murowana cerkiew, wzniesiona w latach 1906-1908 według projektu był architekta Wasyla Nahirnego. Poświęcona 11 października 1908 roku w „dzień ojca Charytona”. Po wojnie cerkiew przejął kościół rzymskokatolicki ale prawdopodobnie z uwagi na niewielką ilość mieszkańców rolę koscioła parafialnego pełni dawna cerkiew w pobliskim Starym Lublincu.