Pierwszą tarnogrodzką świątynią był drewniany kościołek Zwiastowania Najświętszej Marii Panny, który spłonął w 1629 roku. Kolejny postawiony w w latach 1630–1632, przetrwał ok.130 lat, kiedy to postanowiono go rozebrać i w tym miejscu zbudować kościół murowany. Prace rozpoczęto po roku 1750 z inicjatywy ks. Józefa Łysakowskiego. Kościół ukończono po 1771. Powstał on dzięki fundacji wojewody lubelskiego Tomasza Antoniego Zamoyskiego, oraz przy finansowym wsparciu wojewody podolskiego Jana Jakuba Zamoyskiego. W okresie swego istnienia był dwa razy remontowany w latach 1839 i 1897. Z kościołem tym wiąże się sensacja światowego formatu. Otóż we wnętrzach o bogatej polichromii znajdują się dwa obrazy weneckiego mistrza Domenica Tintoretta. Przedstawiają one św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelistę. Jeszcze większą tajemnicą jest, jak Tintoretto trafił do Tarnogrodu? Prawdopodobnie obrazy znajdowały się wcześniej w kolegiacie zamojskiej i w 1783 roku zostały przeniesione razem z ołtarzem do Tarnogrodu. Obydwa obrazy skradziono w latach 90. ubiegłego wieku. Cudem je odzyskano i po odrestaurowaniu wróciły do tarnogrodzkiej świątyni.(stary)