Początki kamienicy sięgają XV wieku. Z tego okresu zachowały się fundamenty i część piwnic. Pierwszy istniejący tu budynek był zapleczem kamienicy stojącej przy dzisiejszym Rynku Staromiejskim pod numerem 24.

Gotycki budynek został przebudowany w XVIII wieku. Pełnił wtedy funkcję magazynową lub magazynowo-mieszkalną. Przebudowa zakończyła się prawdopodobnie w 1756 roku, o czym może świadczyć data umieszczona na tylnej fasadzie. Z XVIII-wiecznej przebudowy pochodzi większa część konstrukcji dzisiejszego budynku, w tym cała tylna ściana, szkieletowa konstrukcja fasady przedniej, więźba dachowa, część ścian działowych oraz naczółek na szczycie fasady. W fasadzie od strony dzisiejszej ulicy Chełmińskiej znajdowała się prowadząca do obszernej sieni brama, której zarys widoczny jest do dzisiaj.

W czasie kolejnej przebudowy w 1847 roku piętrom nadano funkcje mieszkalne, parter zaś został dostosowany do celów usługowych. Budynek przechodził jeszcze wielokrotne drobne przebudowy polegające głównie na zmianie rozkładu i przeznaczenia pomieszczeń.

Jako zaplecze wspomnianej już kamienicy przy Rynku Staromiejskim budynek funkcjonował do roku 1910, kiedy to nastąpiło rozdzielenie parceli.

W źródłach historycznych zachowały się nazwiska właścicieli kamienicy. Jedną z nich była żyjąca w latach 1400 - 1465 wybitna Torunianka Dorota Armknecht - córka kupca Marcina Bemesche i wdowa po bardzo zamożnym kupcu Marcinie Armknechcie. Zasłynęła jako “szalenie bogata wdowa” i filantropka, fundatorka m.in. przytułku dla wdów i wikarii NMP. Kamienica została wpisana do ewidencji zabytków od 1981 roku.