Pośrodku wsi, za niskim murkiem z kamienia, stoi kościół poewangelicki pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Jest to jedna z najlepiej zachowanych drewnianych świątyń na Mazurach. Obiekt pochodzi z 1667 r. Stylowo zaliczany do świątyń barokowych, ujmuje prostotą formy. Ściany wieży i naw oszalowane deskami kryją dachy pobite gontem. We wnętrzu warto zwrócić uwagę na barokowy ołtarz główny (1683) z rzeźbą "Ukrzyżowania", ambonę (1690), umieszczone na chórze barokowe organy z końca XVIII w., świecznik z głową jelenia (1700) oraz anioła chrzcielnego z początku XVIII wieku 

Przy wejściu do świątyni znajduje się tablica w języku niemieckim upamiętniająca poległych w okresie I wojny światowej mieszkańców parafii. Większość z tych nazwisk ma polskie brzmienie. W latach 1713-47, gdy był to jeszcze kościół ewangelicki, pastorem był tu Michał Grodzki (1682-1747), tłumacz na język polski niemieckich pieśni religijnych, poeta, autor m.in. trzech pieśni o dżumie na Mazurach w 1709 r.