Miejscowość Lisowice od 1420 r. pojawia się w annałach z uwzględnieniem osoby rycerza Dobko z Lisowic. Przynależne do parafii Brzeziny. W XVII w. własność szlachecka rodziny Lasockich z Brzezin. W końcu tego wieku dawny budynek dworski przedstawiał opłakany widok i nie nadawał się do zamieszkania. Po nabyciu przez Mateusza Dobieckiego, nowy właściciel wystawił pałac w stylu klasycystycznym na przełomie XVIII i XIX w. założył park i pogłębił stawy na rzece Mrodze.
Później majątek przechodził z rąk do rąk m.in. rodziny Libiszewskich, Wasiutyńskich, marszałka Jaroszyńskiego. Wówczas nastąpiła powolna degrengolada posiadłości. W 1873 r. Otton Pietraszewski nabył te dobra i zakasał rękawy po pożarze w 1880 r. który stał się przyczynkiem do zmiany wyglądu pałacu. Otoczenie wzbogaca się o kilka domków letniskowych. Okolica bogata w walory krajobrazowe słynąca ze spokoju, pięknego parku, świeżego powietrza i źródlanej wody staje się miejscem nader chętnie odwiedzanym przez licznych gości.
W 1894 r. majątek Lisowice kupiła rodzina fabrykancka Markus Silberstein (1833-1899) wraz z żoną Teresą z Cohnów, wykładając na ten cel 50 000 srebrnych rubli. Architekt Adolf Zeligson z ramienia właściciela sporządził plany przebudowy pałacu. Została dobudowana weranda, oficyny oraz dobudowano następne domki letniskowe.
Na początku XX w. dobra Lisowickie stały się centrum życia rodzinnego i towarzyskiego. Silbersteinowie przez kilka lat prowadzili tutaj letnie kolonie dla dzieci z biednych rodzin żydowskich. Urządzano plenery dla artystów tej miary co: Samuel Hirszenberg, Maurycy Trębacz, Jankiel Adler, Julian Fałat i innych. Miejsce to było również użytkowane przez zięcia Maurycego Silbersteina, Maurycego Poznańskiego z żoną Sarą. W latach międzywojennych miejsce wizyt dostojników II RP. Podczas wojny pod niemieckim zarządem administracyjnym.
Po zakończeniu wojny w wyniku nacjonalizacji majątek przechodzi na własność Związku Samopomocy Chłopskiej. Począwszy od lipca 1945 r. urządzono kolonię dla dzieci z rodzin robotniczych. Organizowane były także kursy Wiejskich Gospodarstw Kobiecych. Obecnie jest tutaj Dom Pomocy Społecznej. W pobliżu znajduje się park w stylu angielskim. Park wpisany do rejestru zabytków w 1967 r.