Pz.W. 778 – żelbetonowy, dwukondygnacyjny, średni schron bojowy klasy B, wybudowany w 1935 r. na skraju Boryszyna i z tego powodu zamaskowany drewnianą nadbudową imitującą stodołę. Wyposażony był w dwa ciężkie karabiny i wytaczane na zewnątrz działo przeciwpancerne. Miał blokować drogę prowadzącą przez kanał łączący się z jeziorem Paklicko Małe. W 1945 r. nie odegrał większej roli, dzięki maskowaniu nie został też odkryty.

Na znajdującej się obok tablicy informacyjnej można przeczytać, że przetrwał wojnę w stanie nienaruszonym i dopiero w maju 1946 r., krótko przed wysiedleniem ze wsi niemieckich mieszkańców, ktoś, strzelając z ciągle będącego na wyposażeniu kopuły karabinu maszynowego zabił kilku radzieckich kawalerzystów pojących obok konie. To z kolei wywołało ostrzał radzieckiej artylerii, w wyniku czego spłonęły okoliczne zabudowania.

Bunkier wysadzono, co spowodowało rozszczelnienie dolnej kondygnacji i zalanie jej wodą. Płetwonurkowie penetrujący wnętrze prawie 50 lat później, znaleźli tam niemal całe pierwotne wyposażenie - m.in. centralę telefoniczną, karabiny Mauser, granaty ręczne i drobiazgi osobiste załogi. Na jednym z łóżek leżał nawet porzucony mundur z portfelem. W następnym roku (1995) wypompowano wodę i wszystkie artefakty zabrano. Pozostałe mienie (zlew, grzejniki, łóżka) w krótkim czasie zostały rozgrabione. Woda powoli wypełniła ponownie dolny poziom.