Sympatyczne miasteczko nad Rurzycą ze średniowiecznym rodowodem szczyci się zachowanym niemal pełnym obwodem dawnych murów obronnych. Pierścieniem o nieregularnym, zbliżonym do trapezu kształcie otaczają one teren Starego Miasta. Do jego wnętrza możecie dostać się przez dwie bramy: Myśliborską lub Chojeńską. Najwyższa i najbardziej okazała była Brama Strzeszowska, niestety została rozebrana ok.1870 r.

Budowę obwarowań rozpoczęto na przełomie XIII i XIV w. wykorzystując do tego warstwowo układane, bardzo liczne w okolicy polne kamienie, bądź granitowe ciosy łączone zaprawą wapienną. Od strony wschodniej dodatkową osłonę stanowiło jezioro, z pozostałych stron zabezpieczono budowlę fosą i wałem. W XIX w. umocnienia ziemne zostały zlikwidowane. Ich miejsce zajmują dziś tereny zielone.

Mury mają grubość od 0,9 m do 1,20 m i wysokość od 2,5 m do 6 m. W 2012 r. przeprowadzono ich kompleksową renowację wraz z rekonstrukcją zniszczonych fragmentów. Zachowane bramy i baszty w dolnych partiach są kamienne, w górnych – ceglane. Do podziwiania są trzy baszty: dwie okrągłe (Prochowa i Zachodnia) i jedna prostokątna (Bociania). Baszta Zachodnia (Lodowa) częściowo zawaliła się w 1984 r., ale została odbudowana w trakcie renowacji obwarowań.

Warto zwrócić uwagę: W średniowieczu do budowy murów obronnych wykorzystano kamienie przywleczone przez lodowiec. Do tego faktu nawiązuje geologiczna ścieżka edukacyjna utworzona przy murze, niedaleko remizy strażackiej. Prezentowane są na niej głazy polodowcowe z ostatniego zlodowacenia bałtyckiego. Przy każdym stoi tabliczka opisująca jego budowę i pochodzenie.