Kaplica została wybudowana przez miejscową ludność w 1858 r. w miejscu cmentarza cholerycznego, jako wotum dziękczynne za zwalczenie zarazy. W czasie pierwszej wojny światowej pochowano tu w pojedynczych mogiłach dwóch żołnierzy austro-węgierskich i czterech rosyjskich. Cmentarz wojenny, który otrzymał numer 355 został zaprojektowany przez Gustawa Ludwiga.

Z czasem cmentarz uległ zniszczeniu a w jego miejscu zaczęły pojawiać się nowe nagrobki. Z cmentarza wojennego zachowała się jedynie jedna betonowa stela z odłamanym krzyżem. Pozostałe stele wraz z elementami ogrodzenia zostały w murowane w wybudowany w późniejszych latach mur.

Kaplica wybudowana jest z polnego kamienia i otynkowana. Nawa na planie prostokąta zakończona jest półokrągłą absydą. Dach pierwotnie kryty gontem, od remontu przeprowadzonego w 1999 r. pokryty jest blachą miedzianą i zwieńczony sygnaturką. Nad wejściem do kaplicy, we wnęce umieszczono figurę, przypuszczalnie św. Józefa. Po bokach frontowej ściany znajdują się niewielkie kamienne pinakle. Na słupach bramy umieszczone są figury świętych, prawdopodobnie Piotra i Pawła.