Dzwonnica wzniesiona w obrębie muru otaczającego kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła i przykościelny cmentarz pochodzi z 1801 r., a więc z czasu budowy świątyni. Wzniesiona jest na planie kwadratu, dwukondygnacyjna, murowana, otynkowana i nakryta uskokowym dachem namiotowym pokrytym blachą i ażurowym krzyżem na szczycie. W ścianach górnej części dzwonnicy cztery otwory zamknięte półkoliście i wypełnione drewnianymi żaluzjami, a poniżej w elewacjach bocznych okulisy. Prostokątne wejście do dzwonnicy umieszczone jest od strony byłego cmentarza przykościelnego.

W okresie I wojny światowej (sierpień 1914 r.) zarówno świątynia jak i dzwonnica zostały uszkodzone przez wojska austro-węgierskie. Obiekty odbudowane zostały około 1918 r.