Znajdujący się przy ul. Przybyszewskiego 76 (dawniej ulica nosiła nazwę Zarzewskiej, a następnie Napiórkowskiego) ciąg dwupiętrowej zabudowy mieszkalnej to dawne domy czynszowe dla przymusowo wysiedlanych ze swoich mieszkań. Zostały one wzniesione w okresie międzywojennym, a dokładnie w 1928 r., według projektu architekta Wiesława Lisowskiego.

Łódź z problemami mieszkaniowymi dla klasy robotniczej borykała się już przed wybuchem I wojny światowej. „Jedno łóżko na 5 ludzi. W łóżku śpi matka, obok niej jedno dziecko, w nogach jej dwoje. Na barłogu zaś, bez słomy, na łachmanach, na wilgotnej podłodze śpi ojciec, też przykryty cuchnącym łachmanami. Czasami znów na łóżku rodzice, a na sienniczku pod gałganami, pod jakąś lekką chustką kilkoro dzieci razem snu zażywa…”. Taki obraz problemu mieszkaniowego, a był to jeden z wielu, już przed I wojną światową ukazał w swojej pracy z 1901 r., zatytułowanej „Walka z nędzą na Bałutach” ks. Włodzimierz Kirchner.

Stan ten jeszcze bardziej pogorszył się po jej zakończeniu. W mieście całkowicie zamarło budownictwo, na potrzeby urzędów, instytucji i szkół adaptowano budynki mieszkalne, a odradzający się przemysł ściągał nowe grupy ludności. „W miarę wzmagającego się napięcia głodu mieszkaniowego zaczęto przerabiać na mieszkania ubikacje, które dawniej służyły jako pralnie, komórki, rupieciarnie itp., i w ten sposób wzrosła znacznie ilość mieszkań urągających najelementarniejszym wymaganiom kultury i higieny…”

Naprzeciw tym trudnościom wyszedł Magistrat m. Łodzi, który dekretem z dnia 16 stycznia 1919 r. powołał do życia Inspekcję Mieszkaniową, której zasadniczą funkcją była kontrola pomieszczeń mieszkalnych. „Inną formą pomocy mieszkaniowej, udzielanej przez władze miejskie, jest opieka nad bezdomnymi. Władze miejskie śpieszą z pomocą jednostkom lub rodzinom, pozbawionym dachu nad głową, umieszczając je na pewien czas lub na stałe w domach noclegowych, schroniskach dla bezdomnych i domach dla wyeksmitowanych… W 1928 r. wybudowany został miejski dom czynszowy, przeznaczony przedewszystkiem dla bezdomnych i oraz eksmitowanych z domów, grożących zawaleniem. Dom ten znajduje się przy ul. Napiórkowskiego 76 i liczy 128 izb…”

Źródło informacji: Biblioteka Cyfrowa – Regionalia Ziemi Łódzkiej „Księga Pamiątkowa Dziesięciolecia Samorządu Miasta Łodzi 1919-1929”