Budowę kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa rozpoczęto w kwietniu 1930 r., a już 19.10. tego samego roku kościół został konsekrowany przez sufragana wrocławskiego ks. bp. Walentego Wojciecha. Kościół dwukrotnie był rozbudowywany. Po raz pierwszy przed II wojną światową i wówczas został powiększony o trzy przęsła, a następnie po zakończeniu wojny został powiększony o kruchtę.

Kościół jest obiektem trójnawowym, zbudowanym na planie prostokąta, z czworoboczną wieżą wbudowaną w miejscu połączenia nawy i prezbiterium, jest murowany i otynkowany. Nawa nakryta jest dachem dwuspadowym, a wieża dachem czteropałaciowym typu wieżowego zwieńczonym sygnaturką z krzyżem na szczycie.

W 1930 r. na wieży zawisły cztery dzwony. W roku 1943 trzy dzwony zostały zdemontowane przez przez Niemców i przeznaczone na cele wojenne. W kościelnej wieży pozostał najmniejszy dzwon o wadze 290 kg, dzwon ma ton C i napis "Sole et in choro Ignatium inaploro". 18.09.1979 r. w wieży zamontowano trzy brakujące dzwony. Nowe dzwony wykonane zostały w przemyskiej odlewni dzwonów Jana Felczyńskiego. Największy dzwon waży 970 kg i ma ton F, średni o wadze 500 kg i tonie A i najmniejszy o wadze 130 kg i tonie C.

Wyposażenie świątyni to: wykonane w stylu barokowym ołtarz główny z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa, dwa ołtarze boczne oraz ambona, ponadto uwagę zwracają figury świętych stojące na przyściennych konsolach i piękne witraże w oknach.