W 1850r. w Zaborowie, wsi przy trakcie z Warszawy do Sochaczewa, powstała pierwsza szkoła świecka. Inicjatorem jej założenia był właściciel majątku Zaborów p. Werner. Na ten cel przeznaczył "dom murowany kryty gontami" dwie morgi ziemi, drewno na opał i 60 rubli srebrem na znalezienie nauczyciela. Dziedzic dodał jeszcze łąkę i trzy morgi ziemi ornej jako gospodarstwo, z którego nauczyciel miał się utrzymywać.

Owym domem murowanym była dawna kużnia. Budynek, po adaptacji, mieścił salę lekcyjną i mieszkanie nauczyciela. Szkoła była czteroklasowa, ale wszyscy jednocześnie uczyli się w tej jedynej izbie. W 1853r. do szkoły uczęszczało 68 dzieci. W 1906r. nauczycielem został tu p. Jan Kujawski. Jako ciekawostkę można podać fakt, że zawsze prowadził lekcje w języku polskim, co było poważnym wykroczeniem przeciwko zarządzeniom władz carskich.

Pod koniec 1914r. szkoła została zdemolowana przez wojsko rosyjskie, ale już jesienią roku następnego zajęcia wznowiono. W 1919r. p. Jan Kujawski został ponownie (po powrocie z wojny) nauczycielem, ale też jej dyrektorem. Szkoła w tym skromnym budyneczku działała do 1925r.

Na początku napisałem, że była to pierwsza świecka szkoła w Zaborowie. Pierwszą w ogóle była szkoła parafialna, wzmiankowana w 1812 r. w kronice tutejszej parafii. Nauczycielem był miejscowy organista.