Dwór wybudowany pod koniec XVIII stulecia dla księcia Józefa Poniatowskiego i pełniący funkcje leśniczówki oraz dworku myśliwskiego.

Wielokrotnie w okresie późniejszym – do 1945 r. – przebudowywany. W XIX w. własność Karczewskich, w XX w.: Tadeusza Rychwalskiego oraz Zygmunta Poradowskiego. Obecnie w posiadaniu Gałeckich: inżyniera architekta Apolinarego oraz jego żony Marii Teresy Rogozińskiej (córki siostry Zygmunta Poradowskiego).

Jest to jeden z nielicznych przypadków, gdzie dwór wraz z otaczającym go terenem nie został upaństwowiony po 1945 r., ale pozostał w rękach prywatnych. Budynek w latach 1987-91 przeszedł gruntowną restaurację, m.in. wymieniono drewniane ściany na murowane. Jego zasadniczy wygląd nie uległ jednak zmianie i nawiązuje do swojego drewnianego poprzednika.

Jest to budowla parterowa, wymurowana z cegły i otynkowana, z mieszkalnym poddaszem, posiadająca ganek od frontu i taras od ogrodu. Nakryta czterospadowym dachem z facjatami, pokrytym dachówką. Wokół dworu pozostałości parku krajobrazowego z okazami starodrzewia. Własność prywatna, teren ogrodzony, zamknięty.

Budynek niewidoczny nawet z dalszej odległości tj. od bramy, gdyż zasłaniają go drzewa wzdłuż alei wjazdowej oraz krzewy bezpośrednio przed nim.