Bateria obrony wybrzeża w Brzeźnie zbudowana pod koniec XIX i przebudowana na początku XX wieku miała za zadanie obronę dostępu do Gdańska.

Bateria wzniesiona w 1896 r. wyposażona była w 6 armat kalibru 21 cm na lawetach ramowych. Armaty spoczywały na betonowych platformach rozmieszczonych co 24 m. Pomiędzy armatami wykonane były nisze na podręczną amunicję i schrony dla załogi, a na jej skrajach magazyny amunicyjne i stanowiska obserwacyjne.

W latach 1909 - 1910 przestażała bateria zostaje całkowicie przebudowana. Zbudowana została z żelbetu i wyposażona w 4 armaty nadbrzeżne kalibru 15 cm i zasięgu ponad 15 km. Armaty posadowione były na tzw lawetach znikających. Były to lawety o konstrukcji hydro-pneumatycznej podnoszace armaty do strzału ponad poziom żelbetonowego przedpiersia. W latach 1912-13 na skrajnych magazynach wzniesiono dwa stanowiska dla dalmierzy kierowania ogniem.

Po I wojnie światowej i demilitaryzacji Wolnego Miasta Gdańska bateria zostaje rozbrojona i opuszczona przez wojsko. Obecnie na skraju parku w Gdańsku-Brzeźnie zachowały się żelbetonowe ruiny baterii (przedpiersia armat, magazynów artyleryjskich i stanowisk dalmierzy).