Do europejskich produktów tradycyjnych w ramach listy Chronionych Oznaczeń Geograficznych zarejestrowanych w Komisji Europejskiej wpisano w dniu 9.X.2010r., wytwarzaną w czterech gminach województwa małopolskiego: Laskowej, Iwkowej, Łososinie Dolnej i Żegocinie, tzw. „Suskę Sechlońską”. Nazwa wywodzi się z miejscowej gwary, gdzie jako „suską” nazywa się suszenie,a natomiast określenie „sechlońska” wiąże się z nazwą miejscowości Sechna, gdzie wg. starych przypowieści, na pomysł suszenia śliw wpadł miejscowy duszpasterz i wędził je według sobie znanej receptury. Tradycja z biegiem lat rozprzestrzeniła się na wsie sąsiadujące z Sechną i trwa do tej pory.

„Suska Sechlońska”-to podsuszona i podwędzana śliwa domowa z pestką. Do jej produkcji wykorzystuje się lokalnie uprawianą popularną „Węgierkę”,zbieraną w odpowiednim czasie, znanym tylko lokalnym producentom. Wyselekcjonowane, wstępnie segregowane owoce, ręcznie układane są na specjalnym, wykonanym z drewnianych lasek ruszcie i poddawane wędzeniu. Do wędzenia używa się twardego i suchego drewna drzew liściastych. Po wypełnieniu rusztu śliwkami następuje pierwszy etap podsuszania i podwędzania owoców gorącym dymem w odpowiedniej temperaturze. Śliwka nadaje się do konsumpcji po 4-6 dniach wędzenia. Otrzymana „Suska sechlońska” ma elastyczny, mięsisty miąższ i pomarszczoną, lepką skórkę w kolorze od ciemnogranatowego do czarnego. Ma niepowtarzalny kolor, aromat i smak. Jest lekko słodka z dymnym posmakiem i aromatem wędzenia nadanym owocom.