Cerkiew zbudowana w 1848 r. pierwotnie nosiła wezwanie św. Michała w 1864 r. zmieniła wezwanie na św. św. Piotra i Pawła. Została zbudowana jako budowla orientowana na planie prostokąta zamknięta trójbocznie z kamienia łamanego i pierwotnie otynkowana. Posiadała okna zamknięte łukiem a do wewnątrz prowadziły prostokątne drewniane drzwi. Obiekt nakryty był trójspadowym dachem krytym gontem zwieńczonym sygnaturką z baniastą latarnią. W roku 1902 była remontowana, a po 1947 r. opuszczona popadała w ruinę.

Obok ruin cerkwi jest zaniedbany XIX-to wieczny cmentarz, na którym zachowało się kilka nagrobków z początku XX wieku. Pod cerkwią znajduje się krypta z grobami Włodzimierza Poźniaka, patrona tytularnego i kolatora cerkwi i jego synów.