W Zgierzu na posesji u zbiegu ulic H. Dąbrowskiego i 1 Maja (dawniej ul. Zegrzańskiej i Szczawińskiej) funkcjonował zakład należący do Ksawerego Pniewskiego. Zalążki którego datowane są na 1827 r. Od 1921 r zawiązano spółkę pod nazwą Zgierska Farbiarnia i Wykończalnia Spółka Akcyjna. Produkowano wyroby z wełny czesankowej (kamgarnu) m.in. bostony i gabardyny. Dyrektorem zarządzającym był Stanisław Sułacki, zasiadający w zarządzie firmy. Farbiarnia i apretura jako oddziały zarobkowe.

W niedługim czasie na tej nieruchomości Eugeniusz Paweł Strohbach uruchomił zakład o podobnym do poprzedników profilu, zatrudniając 120 robotników. W połowie lat 20 XX w. kapitał wynosił ok. 520 tys. zł. Jak to często bywało i tego zakładu nie oszczędziły płomienie. W dniu 22 kwietnia 1937 r. groźny pożar strawił jeden z budynków fabrycznych. Straty oszacowano na około 650 tys. zł.

Po zakończeniu wojny jako E. P. Strohbach S-cy pod zarządem państwowym. W tym miejscu warto dodać iż fabryki występowały pod nazwami firm przedwojennych do 31 grudnia 1946 r. Po tym terminie następuje komasacja parku maszynowego i utworzenie państwowych fabryk. W 1946 r. zatrudnionych 450 pracowników produkowało trzy razy więcej towarów niż przed wojną. Zakład należał do Zrzeszenia Przemysłu Wełnianego im. J. Pietrusińskiego. W latach późniejszych jeden z oddziałów wykończalni "FRESCO". Obecnie w wyremontowanych budynkach mieści się firma Euro Tkaniny Textile istniejąca od 1977 roku.