Protoplasta rodu, Karol Gottlob Steinert po przybyciu do Łodzi z Chemnitz w 1829 r. rozpoczął pracę w fabryce Ludwika Geyera w charakterze drukarza kolorysty. Wkrótce uruchomił wraz z synem Karolem Gottliebem juniorem, w roku 1834 ręczną drukarnię tkanin bawełnianych. Był to kamień milowy w ich dalszej karierze. Po wycofaniu się ojca z interesu, Karol Gottlieb Steinert buduje na działce kupionej od Tytusa Kopischa, farbiarnię, drukarnię i pomieszczenia gospodarcze. Zatrudnia ok. 40 osób. Zakład staje się drugą, pod względem wielkości drukarnią tkanin bawełnianych w Łodzi.
Powstanie styczniowe, oraz w większym stopniu "głód bawełniany" w związku z wojną secesyjną w USA, spowodowały wstrzymanie produkcji. Po śmierci Karola Gottlieba Steinerta w 1865 r. przedsiębiorstwo prowadził najstarszy syn, Adolf Konrad. Formalnie było pod zarządem matki. Nastąpił dalszy rozwój firmy. W 1888 roku uruchomiono jedną z pierwszych w mieście elektrownię fabryczną.
Początek XX w. to już ponad 11 tys. wrzecion i 242 krosien mechanicznych. Od 1903 r. po wycofaniu się ojca z kierowania przedsiębiorstwem, pałeczkę przejmuj a synowie. Karol, Ryszard, Emil i Robert. Fabryka tętni życiem, dysponuje już własną bocznicą kolejową. Pracuje tutaj 1150 robotników. Wartość sprzedaży wynosiła, bagatela 1. 875 tys. rubli. W 1907 r. powstała przyzakładowa szkoła dla dzieci. Prestiż zakładu podniosły niewątpliwie medale zdobyte na wystawach przemysłowych za granicą. Złote w Antwerpii i Marsylii (1905 r.) w Rostowie nad Donem (1908 r.) czy Grand Prix w Marsylii (1908 r.). Od 1914 r. zawiązano spółkę pod nazwą "Przemysł Włókienniczy Karol Steinert Spółka Akcyjna" z kapitałem 3 mln. rubli.
Na wskutek dużych zniszczeń wojennych i kryzysu światowego w 1932 r. zarząd spółki występuje z wnioskiem o upadłość. Wskutek ugody z wierzycielami i programowi naprawczemu, udaje się zachować płynność produkcji. Po wybuchu wojny właściciele podpisali volkslistę II kategorii. Fabrykę przestawiono na produkcję zbrojeniową, utworzywszy wpierw spółkę Steinert Metallwerke GmbH.
Pod koniec wojny, w styczniu 1945 r. rodzina Steinertów opuszcza Łódź. Kończy się pewna epoka. Zakład zostaje upaństwowiony. Na jego bazie powstają Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Róźy Luxemburg. W latach późniejszych laboratoria włókiennicze i ośrodki badawczo - rozwojowe przemysłu bawełnianego. W połowie lat 90 XX w. mieścił się tutaj Instytut Architektury Tekstyliów. Obecnie funkcjonują hurtownie, punkty gastronomiczne, firmy prywatne itp. Właścicielem terenów po byłej fabryce Steinertów jest Instytut Włókiennictwa. Obiekty znajdują się przy ul. Piotrkowskiej 276, koło pięknego pałacu Karola i Emila Steinertów.