Smerek – szczyt w Bieszczadach Zachodnich o wysokości 1222 m n.p.m. znajdujący się na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Szczyt ten jest przedłużeniem na zachód grzbietu Połoniny Wetlińskiej. Dawniej był też zwany Wysoką lub Ścianą.

Nazwę Smerek szczytowi nadali kartografowie austriaccy, którzy przyjechali tu na polecenie cesarza Józefa II i nanieśli nazwę wsi na okoliczny szczyt. Nazwa Smerek zaś wywodzi się z języka słowackiego i oznacza po prostu świerk. Szczyt Smereka jest doskonałym punktem widokowym dlatego też przez szczyt został wytyczony i poprowadzony jeden z pierwszych szlaków w Bieszczadach już w 1936 roku. Smerek ma charakterystyczny kształt gdyż ma dwa wierzchołki oddzielone od siebie trawiastym obniżeniem. Do 1997 roku szlak turystyczny przebiegał przez wyższy wierzchołek lecz w celu ochrony wyjątkowo cennych walorów przyrodniczych (rośnie tu turzyca skąpokwiatowa i groszek wschodniokarpacki) trasa została zmieniona i poprowadzona przez niższy wierzchołek.

Na niższym wierzchołku w 1976 roku został ustawiony metalowy krzyż, który upamiętnia 600 lecie Diecezji Przemyskiej. Z krzyżem wiąże się mit rozpowszechniany od czasu jego postawienia – jakoby miał on upamiętniać turystę rażonego piorunem na szczycie. Tymczasem mit miał przysłonić prawdziwą intencję gdyż zachodziła obawa, że władze komunistyczne krzyż usuną. Szczyt Smereka i dojście do niego – gdzie prowadzi główny, czerwony szlak Bieszczadzki - jest dobrze udostępniony turystycznie.