Wierną kopię Domku Loretańskiego ufundował i wiernie odtworzył w 1630 r. hrabia Jerzy Oppersdorff. Powstał on w wyniku włoskich podróży hrabiego do Loreto w 1610 i 1625 r. Zauroczony tym małym obiektem sakralnym własnoręcznie wykonał rysunki domku oraz dokonał jego pomiarów. Posłużyły one do jego odtworzenia po północnej stronie kościoła franciszkanów.

Domek z Loreto jest obiekt wzniesiony na planie prostokąta, jednoprzestrzenny z wejściami wykonanymi w dłuższych bokach i niewielkimi okienkami. Jest to przypomnienie domku Świętej Rodziny z Nazaretu. Pierwsze większe pomieszczenie to mieszkanie, drugie za kratą to kuchnia Matki Bożej. W odtworzonym domku przed kratą dzielącą wnętrze na dwa pomieszczenia znajduje się mensa ołtarzowa. Za kratą w tzw. kuchni MB umieszczona jest figura Matki Bożej z Dzieciątkiem w bogatych haftowanych szatach. Figura Matki Bożej i Dzieciątka, o ciemnych twarzach jest wierną kopią oryginału. Wykonana została z drewna hebanowego.

W 1636 r. Domek Loretański obudowany został północnym skrzydłem świątyni i tym samym stoi w jej wnętrzu. Istniejące na domku malowidła są malarskim popisem Franciszka Sebastianiego. Są to przede wszystkim postacie proroków, popiersia sybilli. Na jednej ze ścian domku znajduje się ołtarz poświęcony św. Józefowi. Nad ołtarzem wisi obraz Sebastianiego "Zwiastowanie", po bokach ołtarza Sebastiani umieścił postacie proroków Jaremiasza i Ezechiela a nad nimi popiersi sybilli libijskiej i delfickiej.