O Tokarach są już wzmianki z XV wieku. Wtedy to Kazimierz Jagiellończyk nadał wieś bojarom ruskim - Steckowi, Majkowi i Waśkowi Olechnowiczom. Ich potomkowie przybrali nazwisko Tokarzewski. Najokazalszym obiektem w Tokarach jest kościół Podwyższenia Krzyża. Zbudowano go w latach 1934-35. Drewniana świątynia na planie krzyża przypomina chatę góralska z wysokim dachem. Po II Wojnie Światowej tylko północno-zachodnia część Tokarów znalazła się w granicach Polski. Część południowo-wschodnia przypadła Związkowi Radzieckiemu. Spowodowało to pewne zamieszania, bowiem zdarzało się, że członkowie jednej rodziny mieli swoje domy po przeciwnych stronach. Większość wiejskich zabudowań po stronie białoruskiej została zniszczona a na ich miejscu posadzono las. Jest to charakterystyczne, bowiem pasmo lasu po stronie wschodniej ciągnie się przez większość granicy polsko – białoruskiej. Utrudnienie przyniósł również fakt, że parafia prawosławna została na terenie ZSRR. Z tego powodu funkcję miejscowej parafii przejęła cerkiew w Koterce, która na szczęście znalazła się po stronie polskiej, choć zabrakło niewiele (450 metrów) Godny uwagi jest również budynek szkoły podstawowej przy głównym placu we wiosce. Co prawda szkoła w tym miejscu nie funkcjonuje już, ale sam budynek z 1935 roku jest ciekawym przykładem architektury użytkowej tamtych czasów.(AniaiJurek)