Na początku wsi Ossala, przy drodze z Połańca do Sandomierza stoi rokokowa figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Kamienna figura MB, ukazana w silnym kontrapoście, stoi na globie ziemskim podtrzymywanym przez dwa aniołki. Niestety, nie chroniona przed aurą wiekowa grupa rzeźbiarska utraciła ostrość konturów a jednolite pokrycie jej białą farbą zatarło całą siłę ich wyrazu.

Na froncie cokołu widnieje herb Abdank a po drugiej stronie łacińska sentencja „Opus finis honori” 1746, co znaczy PRACA JEST ZASZCZYTEM. Data i sentencja wiodą do Bractwa Dobrej Śmierci w Niekrasowie i jego założyciela Aleksandra Skarbka, wówczas właściciela Ossali,Trzcianki i Niekrasowa. To on wraz z żoną Eleonorą powołali do życia to ortodoksyjne z założenia bractwo.

Dokument założycielski został spisany na zamku królewskim w Sandomierzu 15 czerwca 1760 roku, a od 1 lipca tego roku Bractwo zaczęło funkcjonować w parafii niekrasowskiej. Sześć lat później Bractwo zostało potwierdzone bullą papieża Piusa VI.

Ideą Bractwa jest wywodzące się z chrześcijańskiego nurtu przygotowanie człowieka na śmierć. Byłem świadkiem niespotykanych gdzie indziej obyczajów pogrzebowych w Niekrasowie i zgłębiając temat (interpretacja własna) doszedłem do wniosku że niewątpliwie to Aleksander Skarbek był fundatorem figury Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej.